Cemre

Cemre - Hani takvim yapraklarına bakar, gün gün sabırsızlıkla sayfa eksiltirsin ya, işte neredeyse aynı vaziyetlerdeyiz. Dün geceki, neye uğradığımızı anlayamadığımız fırtınadan sonra, sabah uyandığımda odanın içine dolan güneş, ilk önce tabiatın bir şakası gibi geldi bana. Hem de alaycı bir şaka..!

Şimdi ise, o beklenen Cemre zamanları.

Halk takviminde baharın gelişi ve havaların ısınmasının müjdecisi olarak biliniyor. İnanışa göre önce havaya, sonra suya ve daha sonra da toprağa düşüyor. Kelime anlamı ateş "yani "kor". Bu seneki takvime göre ilki 19-20 şubat'da havaya, ikincisi 26-27 şubat'da suya ve sonuncusu, 5-6 mart'da toprağa düşecek. Sonra mı.. ver elini bahar... Çocukluğumdan beri, kıştan hiç haz etmeyen biri olarak hep bu cemre takviminin zaman aralıklarını takip ederdim, sonra da özellikle mart'da yağan bir İstanbul kar'ıyla afallayıp dururdum. Henüz tabiatın şakasını anlayamadığım zamanlardı. Ama bu sene ilk defa uzun bir aradan sonra bu cemreler fena halde aklıma düştü. Bu kış dam uçuran, ağaç deviren rüzgarların mevsimini yaşıyoruz. Sanırım buna da alışacağız, nelere alıştığımız gibi. Bünyenin kabul edip, etmediklerini ayrı ayrı kefelere koyarsak, eminim yürek cemreleri her zaman ağır basar. Sabah uykumdan uyandıran bir iki dost cümlesi, odanın içinde tur atan güneş ışığına eşlik ederken aklıma ilk düşen cümlelerdi bunlar. Hele bu düşünceleri pekiştiren altı çift göz bana "hadi hazırlan, bugün de hayat başlıyor" diyorsa, geriye yapacak başka bir şey kalmıyor. Güneş de bizim, fırtınalar da... Yeter ki kürekleri sağlam tutalım. Yüreğimizdeki güneşli günlere... Hep sevgiyle... Fügen